Geum urbanumL. Meryemotu

Geum urbanumL. - Meryemotu

Bilimsel Betim:

Dik çokyıllık, 20−50(−70) cm. Taban yaprakları lirat, 15−35 cm; tepe yaprakçık 3−11 cm, tabanda küt, kütdişli-testeredişli, genellikle loplu; yanlardakiler çok daha küçük. Gövde yaprakları genellikle 3-parçalı. Çiçekdurumu 2−4(−5)-çiçekli talkım. Çiçekler dik. Ekçanak segmentleri mızraksı, 2−3 mm. Çanak yapraklar 4,5−6 mm. Taç yapraklar sarı, tersyumurtamsı, 4−7 mm, tırnaksız. Kapçıklar genellikle 100’den az, 3−6 mm; gaga  5−10 mm, tüysüz. Karpofor yok.

 

Çiçeklenme zamanı: Mayıs−Temmuz.

Habitat (yaşam ortamı): Akarsular ve göllerin gölgelik kıyıları ve ormanlarda, 0−1700 m.

 

Kaynak:

Peşmen H & Chamberlain DF (1972). Geum urbanum L., Şu eserde: Davis PH (ed.), Flora of Turkey and the East Aegean Islands, Edinburgh University Press, Edinburgh, 4: 72.

Halk Betimi:

Ülkemizde “meryemotu” ismiyle bilinen bu tür Avrupa, Türkiye ve Ortadoğu’da doğal olarak yetişir. Sarı renkli çiçeklere sahip, 70 cm’ye kadar boylanabilen çokyıllık otsu bir bitkidir. Mayıs ve Temmuz ayları arasında çiçek açar ve akarsular ve göllerin gölgelik kıyıları ve orman içlerinde yetişir. Aromatik köklere sahip bu bitkinin kaba dişli taban yaprakları bulunur, kokusu ve tadı karanfile benzer, ayrıca bir zamanlar musibet ve zehirlere karşı koruduğu düşünülmüştür. Roma döneminden beri antiseptik, ateş düşürücü, ve iltihap azaltıcı olarak, ayrıca mide ve deri problemlerini tedavi etmek için kullanılmıştır.

 

Kaynaklar:

Anonim 1 (2016). https://en.wikipedia.org/wiki/Geum_urbanum/, Erişim Tarihi: 27.05.2016.

Anonim 2 (2016). http://www.botanical.com/botanical/mgmh/a/avens083.html/, Erişim Tarihi: 27.05.2016.

Anonim 3 (2016). https://gobotany.newenglandwild.org/species/geum/urbanum//, Erişim Tarihi: 27.05.2016.

Anonim 4 (2016). http://theseedsite.co.uk/profile1001.html/, Erişim Tarihi: 27.05.2016.

Aslan S (2012) Geum L., Şu eserde: Güner, A., Aslan, S., Ekim, T., Vural, M. & Babaç, M.T. (edlr.), Türkiye Bitkileri Listesi (Damarlı Bitkiler). Nezahat Gökyiğit Botanik Bahçesi ve Flora Araştırmaları Derneği Yayını. İstanbul, s. 802.