Onosma tauricaPall ex Willd. - Emzik otu
Bilimsel Betim:
Çokyıllık, yığın gövdeli. Gövdeler 12−25(−30) cm, genellikle basit, yıldızsı kısa tüylerin oluşturduğu tüberküllerden doğan oldukça uzun tüylerle kaplanmış. Yapraklar yatık-kıllı ve kısa tüylü, sıklıkla beyazımsı; taban yaprakları 25−60 mm, oldukça uzun olan yaprak sapına doğru gitgide daralan; gövde yaprakları şeritsi-mızraksı ilâ şeritsi-dikdörtgensiye kadar, küt uçlu, üsttekiler çoğunlukla sapsız. Çiçekdurumu uçta 1−2 simöz, meyvede düzleşmiş ve uzamış. Bırakteler genellikle çanaktan daha kısa. Çiçek sapları 0–1,5 mm. Çanak 12−13 mm, meyvede hafifçe uzamış, loplar şeritsi, yatık ilâ neredeyse yayık kıllıya kadar tüy örtülü. Taç beyaz, krem veya sarı, 22−25 mm, çansı, tabana doğru gitgide daralan, tüysüz. Anterler içkin, filamentlerden oldukça kısa. Fındıkçıklar yaklaşık 2,5 mm, iki piramitsi, sırtsal kayıkçık belirgin değil, kısa sivri gagalı, kahverengimsi.
Çiçeklenme zamanı: Mart−Haziran.
Habitat (yaşam ortamı): Kireçli döküntü dağ etekleri, meşe (Quercus L.) çalılıkları, çam (Pinus L.) ve sedir (Cedrus Trew.) ormanları, kayalık ve kumlu yamaçlar, bozkırlar, vb., 50−2400 m.
var. taurica
Taban yaprakları (2,5−)3−7 mm genişlikte, sıpatulamsı ilâ şeritsi-mızraksıya kadar, sivri uçlu; bitki 12−25(−30) cm.
Kaynak:
Riedl H. (1978). Onosma tauricum Pallas ex WiIld., Şu eserde: Davis PH (ed.), Flora of Turkey and the East Aegean Islands, Edinburgh University Press, Edinburgh, 6: 367.
Halk Betimi:
Ülkemizde “emzik otu” olarak bilinen bu tür, Avrupa ve Türkiye’de doğal olarak yetişir. Tüylü yapraklı ve beyaz, krem veya sarı renkte çiçekler açan çokyıllık otsu bir bitkidir. Bahar aylarında kireçli dağ etekleri, Meşe çalılıkları, çam ve sedir ormanları, kayalık ve kumlu yamaçlar ve bozkırlarda çiçekte görülebilir.
Kaynaklar:
Anonim 1. (2015). https://en.wikipedia.org/wiki/Onosma_taurica, Erişim Tarihi: 24.12.2015.
Binzet R (2012). Onosma L., Şu eserde: Güner, A., Aslan, S., Ekim, T., Vural, M. & Babaç, M.T. (edlr.), Türkiye Bitkileri Listesi (Damarlı Bitkiler). Nezahat Gökyiğit Botanik Bahçesi ve Flora Araştırmaları Derneği Yayını. İstanbul, s. 234−240.