Onopordum tauricum Willd. Atdikeni

Onopordum tauricum Willd. - Atdikeni

Bilimsel Betim:

İkiyıllık, 60−100 cm, seyrek ince tüylü-yapışkan ve kısa salgılı tüylü, yeşil. Gövde yukarıda 2−6 kapitulumdan oluşan bileşik yalancı şemsiye şeklinde dallanmış, baştan başa yapraklı ve kanatlı; kanatlar 2−4, dikenli ve yılankavî; dikenler belirgin damarlı üçgensi lopların uçlarında 3−15 mm. Yapraklar dikdörtgensi-mızraksıdan yukarıya doğru şeritsiye dönüşür, telek loplu, loplar düzensiz dizilişli, üçgensi, 3−6(−15) mm dikenlerle sonlanan belirgin damarlı; en üsteki yapraklar bazen dümdüz. Kapitulum kanatlı yapraksı gövdelerden çıkmış. İnvolukrum küremsi, 3−4 × 2−5 cm, yassı ilâ içbükey tabanlı; filariler mızraksı, (20−)30−40 mm (dikenler dahil), (2−)3−4(−5) mm genişliğindeki tabandan 3−4 mm uzunluğundaki sarı dikene doğru tedricen daralmış, salgılı-az pürüzlü ilâ kısmen örümcekağsıya kadar; dış ve orta filariler kısmen yayık ilâ geriye kıvrığa kadar. Çiçekler iç filarilerle eşit ya da neredeyse daha uzun. Sorguç tüyleri az pürüzlü veya kısa sakallı, yan çıkıntılar eksenin 0,5−1 katı genişliğinde.

Çiçeklenme zamanı: Haziran−Temmuz.

Habitat (yaşam ortamı): Bozkırlar, açık çalılıklar ve nadas tarlalar, 250−1400 m.

 

Kaynak:

Danin A (1975). Onopordum tauricum Willd., Şu eserde: Davis PH (ed.), Flora of Turkey and the East Aegean Islands, Edinburgh University Press, Edinburgh, 5: 366.

Halk Betimi:

Ülkemizde “atdikeni” olarak bilinen bu tür, Balkanlar, Romanya, Kırım, Türkiye ve Kıbrıs’da yayılış gösterir. Pembemsi-mor renkte çiçekleri olan, 100 cm’ye kadar uzayabilen ikiyıllık bir bitkidir. Haziran ile Temmuz aylarında çiçek açar ve bozkırlar, açık çalılıklar ve nadas tarlalarda yetişir.

 

Kaynaklar:

Anonim (2016). https://en.wikipedia.org/wiki/Onopordum_tauricum/, Erişim Tarihi: 21.01.2016.

Özebek U M (2012). Onopordum L., Şu eserde: Güner, A., Aslan, S., Ekim, T., Vural, M. & Babaç, M.T. (edlr.), Türkiye Bitkileri Listesi (Damarlı Bitkiler). Nezahat Gökyiğit Botanik Bahçesi ve Flora Araştırmaları Derneği Yayını. İstanbul, s. 184–185.