Hypericum montbretiiSpach - Çay Kantaronu
Bilimsel Betim:
Gövdeler 15−60 cm, dik veya yatık-yükselici, nadiren kök salan. Yapraklar 15−55 mm, yumurtamsı ilâ dikdörtgensi ya da üçköşeli-mızraksıya kadar, en üsttekiler bazen siyah-salgılı dişçikli, en azından üsttekiler ± yoğun saydam noktalı, ağsı damarlanmalı ama bazen belirsiz. Çanakyapraklar mızraksı ilâ daralan dikdörtgensiye kadar, sivri veya sipsivri, düzenli fakat bazen seyrek salgılı-kirpikli veya daha nadiren salgısız kirpikli, bazen yüzeysel siyah bezeli, meyvede yayılmış veya geriye kıvrılmış. Taçyapraklar 8−14 mm, tepeye doğru veya nadiren heryerinde siyah noktalı veya yok. Kapsül 7−10 mm, dar yumurtamsı-piramitsi veya paralel kenarlı, yuvarlak kesecikli.
Çiçeklenme zamanı: Nisan−Temmuz.
Habitat (yaşam ortamı): Kayalıklar arasında nemli veya gölgelik alanlar, 200−1750 m.
Kaynak:
Robson NKB (1967). Hypericum montbretii Spach, Şu eserde: Davis PH (ed.), Flora of Turkey and the East Aegean Islands, Edinburgh University Press, Edinburgh, 2: 389.
Halk Betimi:
Ülkemizde “çayır kantaronu” olarak bilinen bu tür, Kuzey Türkiye, Balkanlar, Suriye ve Gürcistan’da doğal olarak yayılış gösteren, genellikle 60 cm’den kısa, sarı çiçekli, çokyıllık, otsu bir bitkidir. Kayalar arasında nemli veya gölgelik yerlerde yetişir. Bu bitki içerdiği hiperisinler ve flavonoidler ile antioksidan özellikliğine sahiptir. Özellikle depolanmış gıda ürünlerinin bozulmasına karşı koymak için kullanılır ve oksidasyonu engeller.
Kaynaklar:
Demirkıran Ö, Mesaik MA, Beynek H, Abbaskhan A, Choudhary MI (2013). Immunosupressive Phenolic Constituents from Hypericum montbretii Spach. Rec. Nat. Prod. 7(3): 210−219.
Çırak C, Radusiene J, Janulis V, Ivanauskas L (2007). Chemical constituents of some Hypericum species growing Turkey. Journal of Plant Biology 50:632−635.
Aslan S (2012). Hypericum L., Şu eserde: Güner, A., Aslan, S., Ekim, T., Vural, M. & Babaç, M.T. (edlr.), Türkiye Bitkileri Listesi (Damarlı Bitkiler). Nezahat Gökyiğit Botanik Bahçesi ve Flora Araştırmaları Derneği Yayını. İstanbul, s. 523−530.