DATURAL. - BORUÇİÇEĞİ
Bilimsel Betim:
Biryıllıklar. Yapraklar yılankavi-dişli ilâ düze kadar. Çiçekler tek, koltuksal. Çanak tüpsü, 5 köşeli, meyvede çanağın üst kısmı ayrılıp düşer ve geriye kıvrık veya yayık taban kısmı devamlı olarak kalır. Taç hunimsi, uzun, tomurcukta burulmuş, loplar sipsivri. Sitamenler tacın tabanına bağlı. Meyve tek septisit (septumlardan açılan) kapsül, 4 çenetten açılan, batıcı ya da yumrucuklu (tüberküllü).
Kaynak:
Baytop A (1978). Datura L., Şu eserde: Davis PH (ed.), Flora of Turkey and the East Aegean Islands, Edinburgh University Press, Edinburgh, 6: 451.
Halk Betimi:
Zehirli, çiçeklerini akşamları açan tekyıllık veya kısa-yaşamlı çokyıllık bitkilerden oluşan bu cins ülkemizde “boruçiçeği” ismiyle bilinir. Dünyanın tropikal ve ılıman bölgelerinde geniş kapsamlı yetiştirilmesi nedeniyle doğal yayılışı belirsiz bitkilerdir. Bu cins, büyük trampet biçimli çiçekleri ve dikenli meyveleri ile karakterize edilir. Dünyada yaklaşık olarak 13 türü bulunan bu cinsin ülkemizde 3 türü (3 takson) bulunur. Datura cinsinin tüm türleri zehirlidir, özellikle tohum ve çiçekleri “skopolamin, “hyosiyamin”, ve “atropin” gibi toksik alkaloidler içerir. Bu maddelerin varlığı nedeniyle, boruçiçeği türleri yüzyıllardır bazı kültürlerde zehir olarak kullanılmıştır. Avrupa ve Hindistan'ın bazı bölgelerinde Boruçiçeği, intihar ve cinayetlerde popüler bir zehir olmuştur. 1950'den 1965'e kadar, Hindistan'ın Agra kentinde bulunan Devlet Kimyasal Laboratuarları, boruçiçeğini sindirmekten kaynaklanan 2.778 ölüm vakasını araştırmıştır.
Kaynaklar:
Anonim 1 (2016) https://en.wikipedia.org/wiki/Datura/, Erişim Tarihi: 06.11.2016.
Anonim 2 (2016) https://global.britannica.com/plant/Datura/, Erişim Tarihi: 06.11.2016.
Anonim 3 (2016) http://www.theplantlist.org/1.1/browse/A/Solanaceae/Datura//, Erişim Tarihi: 06.11.2016.
Güner A (2012) Datura L., Şu eserde: Güner, A., Aslan, S., Ekim, T., Vural, M. & Babaç, M.T. (edlr.), Türkiye Bitkileri Listesi (Damarlı Bitkiler). Nezahat Gökyiğit Botanik Bahçesi ve Flora Araştırmaları Derneği Yayını. İstanbul, s. 871–872.
.JPG)