Centaurium erythraeaRafn - Kırmızı Kantaron
Bilimsel Betim:
Genellikle ikiyıllık, tabanda bariz rozetli. Gövde 5−50(−80) cm, üst kısmı yalancı şemsiye şeklinde dallanmış. Taban yaprakları tersyumurtamsı ilâ eliptiğe kadar, 3−7-damarlı, en üsttekiler şeritsi. Çiçekler sapsız ya da kısa saplı. Çanak 3−7 mm, taç tüpünün 1/2−3/4 katı. Taç pembe ilâ mora kadar, nadiren beyaz; tüp 6−11 mm, loplar 4−9 mm (Türkiye’de 4 alt türü bulunur, üzerinde daha fazla çalışılması gereken bir türdür.
subsp. erythraea
Gövdeler, bırakteler ve çanaklar pürüzsüz.
Çiçeklenme zamanı: Mayıs−Ağustos.
Habitat (yaşam ortamı): Güneşli bayırlar, kayalık yamaçlar, çalılıklar ve orman açıklıkları, 0−900 m.
subsp. rumelicum (Velen.) Melderis
Taç lopları genellikle 2,5−5 mm; çiçekdurumu gevşek; tekyıllık.
Çiçeklenme zamanı: Haziran−Temmuz.
Habitat (yaşam ortamı): Taşlı meralar, orman açıklıkları, 0−500 m.
Kaynak:
Jakobsen K (1978). Centaurium erythraea Rafn, Şu eserde: Davis PH (ed.), Flora of Turkey and the East Aegean Islands, Edinburgh University Press, Edinburgh, 6: 178.
Halk Betimi:
Ülkemizde “kırmızı kantaron” olarak bilinen bu tür, Avrupa, Batı Asya’nın bazı bölümlerinde ve Kuzey Afrika’da geniş yayılışlı bir bitkidir. Kuzey Amerika’da doğallaşan bu bitki daha sonra Doğu Avustralya’ya kadar gelmiştir. Pembe veya mor, nadiren beyaz renkte çiçekleri olan ikiyıllık otsu bir bitkidir. Avrupa’nın birçok bölgesinde tıbbi bitki olarak kullanılır. Kırmızı kantaron genellikle çay gibi hazırlanır ve karaciğer ve mide hastalıkları için yararlı olduğuna inanılmaktadır. Aynı zamanda güçlü bir antioksidandır. Hafif ağrılara ve kramplara neden olabilir.
Kaynaklar:
Anonim 1 (2016). https://en.wikipedia.org/wiki/Centaurium_erythraea/, Erişim Tarihi: 13.02.2016.
Anonim 2 (2016). http://www.pfaf.org/user/Plant.aspx?LatinName=Centaurium+erythraea, Erişim Tarihi: 13.02.2016.
Çiçek M (2012). Centaurium Hill, Şu eserde: Güner, A., Aslan, S., Ekim, T., Vural, M. & Babaç, M.T. (edlr.), Türkiye Bitkileri Listesi (Damarlı Bitkiler). Nezahat Gökyiğit Botanik Bahçesi ve Flora Araştırmaları Derneği Yayını. İstanbul, s. 512–513.